/ زندگی بافتن یک قالی است نه هر آن نقش و نگاری که خودت می‌خواهی. نقشه از پیش مشخص شده است. تو در این بین فقط می‌بافی. نقشه را خوب ببین، خوب بباف، نکند آخرِ کار قالی بافته‌ات را نخرند. قیامت روزی است که بعضی‌ها پشت دستان خودشان را گاز می‌گیرند و با خود می‌گویند ما چه بافتیم؟
/ اگر رنجی از خاطر فردی دور کنید، عبادت است، زیرا با این کار شبیه خدا می‌شوید، چرا که کار خدا همین است، یعنی کاشف الکرب، و رنج و اندوه را از دل‌ها دور می‌کند و یا اگر رفاه خانواده‌ای را تأمین می‌کنید عبادت است، زیرا روزی رسانده‌اید و روزی رساندن کار خدا است.
/ شبیه شدن و کار خدایی کردن در این عالم هدف خلقت است. خداوند می‌خواست شبیه او باشیم و همه چیز مسخّر انسان باشد، لذا می‌فرماید: «إِنِّی جَاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَةً» - همانا من قرار دهندة جانشینی در زمین خواهم بود (بقره/۳۰)
عبادت اگر فلسفه داشته باشد، فلسفه آن شبیه شدن است، زیرا شباهت، آدمی را قیمتی می‌کند.
/ قصه ما و خداوند حقیقتاً حکایت میوه و آفتاب است. ما میوه باغ آفرینش هستیم که خداوند فرمود «خلق لکم»، خداوند همه چیز را برای انسان‌ها آفریده است؛ همچون باغبانی که درخت را برای میوه کاشت می‌کند، خداوند هم این عالم را به خاطر شما کاشته است و شما میوه باغ این عالم هستید که میوه وجود شما هم بدون آفتاب، پختگی و کمال و شیرینی و حلاوت پیدا نمی‌کند.
چنانچه ما با خدا نباشیم، همه ناقص هستیم و اگر کمال و پختگی هست بر اثر تابش وجود خدا بر وجود ما است، آن چیزی که میوه وجود ما را درمعرض تابش آفتاب حق قرار می‌دهد، نماز است.
/ نماز اول وقت برای افراد مختلف متفاوت است. مثلاً یک کاسب به محض شنیدن اذان باید به خواندن نماز اول وقت مشغول شود. اما برای کارمندی که در اداره‌ای مشغول است و ارباب رجوع بسیاری دارد، اگر با وجود ارباب رجوع در ساعات اداری نماز بخواند درست نیست. ولی باید بلافاصله بعد از پایان وقت اداری نماز بخواند، مگر اینکه کسی را جایگزین خود جهت خدمتگزاری قرار دهد. فردی را برای امام جمعه شهری به حضرت امام خمینی (ره) معرفی کردند و در تعریف وی گفتند که هیچ گاه نماز اول و جماعت وقت وی ترک نشده است؛ حضرت امام خمینی (ره) گفتند که ایشان عدالت لازم برای امامت جمعه ندارند، زیرا به محیط پیرامون خویش و مشکلات مردم بی‌توجه است که توانسته همیشه در نماز جماعت شرکت کند.
/ توجه به معنای کلمات در نماز به معنای داشتن حضور قلب نیست، بلکه باید پیش از نماز به معنای تک تک کلمات توجه کنیم و هنگامی که به نماز می‌ایستیم، تمام توجه ما غرق در عظمت پروردگار باشد و بدانیم در مقابل چه کسی ایستاده‌ایم.
