سوارکاری یکی از ورزش‌های بیشتر مردانه است و به نظر می‌رسد خانمها کمتر می‌توانند در این رشته فعالیت کرده و پیشرفت کنند.
اما این دید اشتباه است و بانوانی هستند که در این رشته ورزشی استعداد زیادی داشته و بسیار موفق عمل می کنند.
نادیا کاظمی بانوی اهل فسا، یکی از همین بانوان است که چند مدتی است به عنوان مربی سوارکاری در نی‌ریز فعالیت دارد.
سوابق فعالیت او در این رشته و جذب تعدادی زیادی خانم جهت یادگیری سوارکاری بهانه‌ای شد تا با او گفتگویی کوتاه داشته باشیم.
کاظمی می‌گوید: من به خاطر علاقه زیادم به اسب، از کودکی هرکجا که اسبی می‌دیدم اصرار زیادی بر سوار شدن داشتم و برایم مهم نبود که من دختر هستم.
پدربزرگ او در گذشته‌های دور سوارکار معروفی بوده و این علاقه به سوارکاری به نادیا نیز منتقل شده است.
وی از ابتدای نوجوانی در سال ١٣٨٦ وارد این رشته شده و تا به امروز که ٣٠ سال سن دارد، به طور جدی و حرفه‌ای آن را ادامه داده.
این سوارکار بانو از نظر احساسی رابطه زیادی با اسب برقرار کرده و مدام در صحبت‌های خود می‌گوید: همه تنهایی آدم با اسب پر می‌شود. اسب اعتیاد می‌آورد و کشش خاصی به سمت انسان دارد و من در صورتی حاضر هستم روزی اسب و سوارکاری را کنار بگذارم که بدانم این کار به زندگی من لطمه وارد می‌کند.
کاظمی ٦ سال است که مربیگری می‌کند و در مورد حضورش در نی‌ریز می گوید: در فسا باشگاه سوارکاری داشتم. سال ٩١ آقای اسماعیل رحمانی مدیر باشگاه سوارکاری بختگان نی‌ریز به آنجا آمد. آن روزها که به دلیل نداشتن پشتوانه و تنهایی خود در حال تعطیل کردن باشگاه بودم با پذیرفتن این پیشنهاد به نی‌ریز آمدم. آن روزها شاید جزو سخت‌ترین مراحل عمر من در دوران سوارکاری بود و اگر حمایت خانواده نبود، شاید نمی‌توانستم با این مسئله کنار بیایم. الان هم پشیمان نیستم چون این شهر پتانسیل این رشته ورزشی را داشت.
این مربی سوارکار جذابیت و تفاوت‌های این رشته با دیگر رشته‌ها را در وجود اسب می‌داند و می‌افزاید: هیچ ورزشی را نمی‌توان با سوارکاری مقایسه کرد. چون اسب زندگی یک آدم را دگرگون می‌کند و امکان ندارد یک آدم عادی سمت اسب بیاید و زندگی‌اش متحول نشود.
وی ادامه می‌دهد: امکانات باشگاه نی‌ریز از خیلی شهرستانهای استان بهتر و کامل‌تر است، اما مشکلاتی هم وجود دارد که موجب شده این ورزش در شهرستان پیشرفت چشمگیری نداشته باشد. یکی عدم یکدستگی و یکپارچگی است و دیگر اینکه افراد علاقه‌مند به این رشته به دنبال یادگیری اصولی و علمی این ورزش نیستند، درحالی که شرکت در سمینارها و همایش‌های اسب‌سواری و اصول سوارکاری می‌تواند کمک شایانی به تکمیل اطلاعات افراد در زمینه پرورش، درمان بیماری و نگهداری اسب کند. بالا بردن اطلاعات مردم در مورد این رشته ورزشی نیز به پیشرفت آن کمک زیادی می‌کند.
با این وجود تشکر می‌کنم از خانم و آقای رحمانی به خاطر زحماتی که برای بیشتر سوارکاران این شهرستان متحمل می‌شوند و پیشنهادم برای بهبود وضعیت این رشته این است که هیئت ورزشی مربوطه منجسم و فعال‌تر شود و طبق معیارهای روز نیز پیشبرد داشته باشد.
من در این رشته استعدادهایی را می‌بینم که اگر به آنها توجه شود می‌توانند در مسابقات استانی و حتی کشوری درخشش چشمگیری داشته باشند.
کاظمی به خاطر علاقه‌اش به شاخه زیبایی اسب، تاکنون در همایش‌های زیبایی و شوهای سواره زیادی شرکت کرده. وی در این باره بیان داشت: علاوه بر شرکت در این همایش‌ها تاکنون در مسابقات زیادی شرکت کرده و حائز رتبه‌های برتر اول تا سوم شده‌ام.
وی ادامه می‌دهد: در موفقیت یک سوارکار ٧٠ درصد اسب و ٣٠ درصد خود سوارکار تأثیرگذار است.
کاظمی در پایان سخنانش به سوارکاران توصیه می‌کند: نسبت به هم حسادت نداشته باشند و در کنار یکدیگر کار کنند. هیچ سوارکاری را نمی‌توان یافت که از نظر روحی و جسمی در موقعیت بالایی قرار نگرفته باشد، فقط این را در نظر داشته باشند کسانی که هیجان برایشان خوب نیست و همچنین افراد با دیسک شدید نمی‌توانند در این رشته ورزشی فعالیت کنند، اما سوارکاری برای بیماران روحی به ویژه افسردگی و کسانی که از لحاظ حرکتی مشکل دارند، فوق‌العاده مفید می‌باشد. این ورزش شاید به نظر یک ورزش انفرادی است، اما گروهی بودن به پیشرفت این ورزش کمک چشمگیری می‌کند.
