محمد جلالی:
بارها و بارها واژه «کودکان کار» را شنیدهایم روایتی از کودکانی که قرار نیست کودکی کنند و هر روز و هرجا از مترو تا پشت چراغهای قرمز آنها را میبینیم و آه و افسوس را برایمان به ارمغان میآورند.
در حالی که خندان از رستوران با شکمی سیر خارج میشویم و خود را از تمام دغدغههای روزمره جدا میدانیم؛ وقتی چشممان به کودک کاری میافتد که فقط نگاهمان میکند به یکباره دلمان میلرزد؛ ساندویج نصفه و نیمه را از دستانمان جدا میکنیم و با جمله تکراری و همیشگی میگوییم: این ساندویچ دست نخورده است اگر دوست داشتی بخور!
و او هم که گویا به دنیایی رسیده تشکر و شروع به خوردن آن میکند و شاید هم برای خواهرش که آن سوی اتوبان ایستاده ببرد.
مجیدی خوب میداند تا کودکان نابازیگر را چگونه بازی دهد تا رأی داوران جشنوارهها را بگیرد.
او فیلمی را به نمایش گذاشت که برخلاف داستانش که شاید تصور تکرار و روزمرگی را نشانه گرفته باشد ارمغانی برای روحالله زمانی به بار آورد تا او از زندگی جهنمی در راهروهای مترو در جشنواره ونیز معرفی و حالا بازیاش به قضاوت داوران اسکار کشانده شود.
چه زیبا گفت شمیلا دیگر نقشآفرین خورشید: من یک کودک افغانی هستم که در کشورم جنگ است و صلح نیست من در مترو برای گذران زندگی کار میکنم امیدوارم روزی برسد که در جهان هیچ کودک کاری وجود نداشته باشد.
سینمای ما پس از موفقیت فیلم سینمایی «جدایی نادر از سیمین» و «فروشنده» به کارگردانی اصغر فرهادی نتوانسته فیلمی موفق در آکادمی اسکار داشته باشد تا بتواند به جمع نامزدهای نهایی بخش بهترین فیلم بینالملل این آکادمی راه پیدا کند و با توجه به شرایطی که در سال جاری بر سینمای جهان حاکم است و هنوز فیلمی در دنیا به عنوان گزینه اصلی برای کسب جایزه بهترین فیلم مطرح نشده است به نظر میرسد خورشید گزینه مناسبی باشد.
هر چند محمدرسولا... مجیدی در سال ١٣٩٤ در اسکار به توفیقی دست نیافت، اما بچههای آسمان به عنوان یکی از پنج نامزد بهترین فیلم خارجی زبان اسکار ۱۹۹۸ شد.
مجیدی تا سال ۲۰۱۱ میلادی، تنها کارگردان ایرانی بوده که فیلمی از او نامزد دریافت جایزه اسکار شده و امید میرود این بار با مجسمه اسکار به ایران بازگردد.