بیست و یکم شهریورماه سالروز سینماست.
در ایران هر ساله روز ۲۱ شهریور به عنوان روز سینما گرامی داشته می‌شود و جشن خانه سینما در این روز برگزار می‌گردد.
هنر سینما ۱۲۴ سال قدمت دارد.
تصاویر متحرک به‌تدریج از کاروان‌های شادی شروع شد و تا آنجا پیشرفت کرد که به یکی از مهم‌ترین ابزارهای ارتباطات، تفریحات و رسانه در قرن ۲۰ تبدیل شد.
«دختر لر» آغازگر ورود این صنعت در سال ١٣١٢ به ایران بود و بعد از آن سینمای ایران پیشرفت کرد و بزرگ شد و از معدود کشورهایی هستیم که به غیر از جوایز متعدد کن، ونیز، برلین دو مجسمه اسکار را در اختیار داریم.
صفحه نقره‌ای سینما کاری کرد تا همه مجذوب آن شوند! بازیگران بازی کردن را به صفحه کشاندند و تماشاگران نظارگر نقش‌آفرینی آنان شدند.
هر چند نی‌ریز سالهاست که از هنر هفتم بی‌نصیب است اما هرگاه سفری به شیراز داشتیم فارغ از دغدغه‌های زندگی راهی سینما با سالن‌های تاریک می‌شدیم.
از پشت اتاقک اپراتور نور به صفحه‌ی بزرگ سینما دوخته می‌شد تا داستانی تازه بر روی پرده سینما ۲ ساعت از وقتمان را پر کند؛ داستانی که می‌توانست گاهی شیرین و کمدی باشد و گاهی تلخ و تراژدی، حادثه‌ای و یا معمایی.
شاید به خاطر داشته باشید که چگونه از گیشه بلیت می‌گرفتیم و از بوفه سینما ساندویچ کتلت یا کالباس با نوشابه‌های شیشه‌ای می‌خریدیم و به سالن سینما می‌رفتیم و نرم نرمک می‌خوردیم تا مبادا ساندویج تمام شود و فیلم ادامه داشته باشد.
اما حالا دلتنگ روزهایی هستیم که تفریحات روزانه‌امان محدود شده است.
دیگر از سینماهایی که هفته به هفته و ماه به ماه پرده عوض می‌کردند خبر نیست و تصاویر فیلم‌های قدیمی روی پرده‌های بیرونی خاک می‌خورند.
تولید کننده‌ها واهمه دارند که آیا فیلم را اکران عمومی کنند یا خیر؟ آیا تماشاگر با وجود کرونا باز هم برای دیدن فیلم می‌آید؟
آنچه که شاید تا چند ماه دیگر بروز کند کاسته شدن آثار سینمایی است.
ترس از کرونا نه تنها تماشاگر بلکه بازیگر را هم به بازی داده و کار به جایی رسیده که کارگردان و تهیه کننده جرئت ساخت فیلم را ندارند.
می‌گویند: چه تضمینی وجود دارد که در حین فیلمبرداری عوامل با مشکل روبرو نشوند؟! کم هم نبودند بازیگران و عوامل هنر هفتم که در این روزها به بیماری کرونا دچار شدند.
تازه اگر فیلم ساخته شد چه؟ آیا مخاطب به سینما خواهد رفت و پول تهیه کننده باز خواهد گشت یا باید به اجرای آنلاین و اندک درآمد آن تن دهد و در نهایت هم قاچاق اثر در فضای مجازی!
شاید این بار محاسبات درست از کار در نیاید و ٢×٢ برابر با ٤ نشود؛ معادلات سینما خبر از روزهای عجیبی می‌دهد اما چه می‌شود کرد؟
باید با حضور ویروس میکرونی کرونا، زندگی را باز تعریف نمود و حیات را پشت ماسک‌هایی دید که شاید تا یک سال پیش در چنین روزهایی اصلاً وجود خارجی نداشت!
عکس: رضا ناجی/ یکی از سینماهای شیراز - ١٣٨٧
