سرچهانی متولد ۱۳۴۰ است. او فعالیت ورزشی خود را از سال ١٣٥٣ در مدرسه ولیعصر و با رشته والیبال شروع کرد.
در آن زمان مربی تیم والیبال حسن حقیقی بود که او را برای تیم منتخب مدرسه انتخاب کرد.
وی در سال ١٣٥٦ به عضویت تیم بسکتبال دبیرستان درآمد و زیر نظر محمد قرائی بسکتبال را ادامه داد.
سرچهانی در بسکتبال هم خودی نشان داد تا جایی که توانست به عضویت تیم منتخب شهرستان درآید.
او در سال ١٣٥٨ باز هم رشته ورزشیاش را تغییر داد و به فوتبال روی آورد.
اولین تیم فوتبالیاش شهید فقیهی بود که با پشتکار فراوان و بازیهای درخشانی که از خود به نمایش گذاشت توسط زندهیاد علی فیضآبادی به اردوی انتخابی تیم ملی معرفی شد.
سرچهانی ۸ سال عضو تیم منتخب شهرستان بود و تا سن ۳۵سالگی فوتبال را ادامه داد.
آخرین تیمش شهدای استقلال بود و بعد از آن از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
وی در مورد هم بازیهایش میگوید: همبازیهای من در آن زمان محمود مباشری، سعید کیخسروی، حسن جوانفر، علی فروزمند، مرتضی ربیعی، رضا رجبی، زندهیاد رضا کارسوز و شهید عباس دهقانی بودند.
سرچهانی اعتقاد دارد در گذشته فوتبال با تعصب بیشتری بازی میشد.
او خاطر نشان کرد: از یکی از فوتبالیستهای امروزی پرسیدم چرا دیگر فوتبال بازی نمیکنی؟ و او به من گفت دیگر پیر شدهام؛ در حالی که ۲۵ سال بیشتر نداشت.
سرچهانی تلخترین خاطره ورزشیاش را مصدومیتش میداند و میگوید: در سال ١٣٧٠ پای من در حین بازی شکست که از بدترین خاطرات ورزشی من است چرا که مجبور شدم ٨ ماه از میادین دور بمانم. ولی بعد از کمی بهبودی دست پس نکشیدم و دوباره بازی کردم.
وی افزود: خاطره شیرین من زمانی بود که در تیمهای نیریز بازی میکردم و موفق بودم چرا که دوستانی پیدا کردم که تا امروز هم یار غار هم هستیم و هنوز همدیگر را فراموش نکردهایم.
او در مورد موفقیتهایش به یک دومی استان با تیم بسکتبال منتخب شهرستان با مربیگری محمد قرائی اشاره کرد.
سرچهانی افزود: علاقه زیادی به رشته بسکتبال داشتم و والیبال را تا راهنمایی ادامه دادم.
هم رشته بسکتبال و هم فوتبال را خیلی دوست داشتم و دارم و اگر باز به سن جوانی برسم دوباره همین دو رشته را انتخاب میکنم.
از جوانان عزیز میخواهم که ورزش را فراموش نکنند و به خود اعتماد کنند. اگر با پشتکار به ورزش مورد علاقه خود ادامه دهند حتماً به موفقیت میرسند. اخلاق و معرفت را در ورزش فراموش نکنند و همیشه در ورزش جوانمرد باشند.
سرچهانی اگر چه فوتبال را در سطح حرفهای کنار گذاشته ولی بعضی اوقات اگر فرصت کند با پیشکسوتان فوتبال بازی میکند و آخر هفتهها هم با تعدادی از دوستان به کوهنوردی میپردازد. او میگوید: کسی که ورزش را دوست داشته باشد محال است که از ورزش دور بماند و دست بردارد.