اگر بخواهیم یکی از مهاجمان گلزن نی‌ریز در سالهای دور را یاد کنیم، احمد متقیان یکی از آنها خواهد بود.
متولد سال ١٣٤٤ خورشیدی است. می‌گوید: در دوران نوجوانی و جوانی بیشتر وقت خود را صرف فوتبال می‌کردیم. خارج از مدرسه نیز در زمینهای خاکی بازی می‌کردیم که به دلیل ساخت و سازهای آن زمان، مجبور به تغییر مکان از یک زمین به زمین دیگری می‌شدیم.
بالاخره توانستیم یک زمین خاکی ثابت کنار سالن ورزشی کوی سجاد که به نظر نمی‌رسید ساخت و سازی در آن انجام شود پیدا کنیم. قدمت این زمین به حدود ٣٠ سال پیش می‌رسد.
برای آماده‌سازی و مسطح کردن زمین، بازیکنان آن قدر مشتاقانه همکاری کردند که سالهای زیادی توانستیم از آن استفاده کنیم.
به نظرم یکی از دلایل نتیجه‌گیری مناسب تیمهای منطقه آبادزردشت در لیگ فوتبال نی‌ریز، وجود همین زمین فوتبال بود که باعث می‌شد بازیکنان با آمادگی بالا پا به مسابقات بگذارند.
مهاجم سالهای دور فوتبال نی‌ریز می‌گوید: تا زمانی که در مدارس ابتدایی و راهنمایی بودیم، تیمها سازمان یافته نبود و تنها در حد یک بازی ساده مقابل یکدیگر مسابقه می‌دادیم؛ اما در دوران دبیرستان و با همت زنده‌یاد علی فیض‌آبادی، تیمهای آموزشگاهی شکل گرفت که هم در سطح شهرستان و هم استان مسابقه می‌دادیم.
متقیان می‌گوید: آن زمان که عضو تیمهای آموزشگاهی بودم، بازیکنان زیادی بودند که استعداد خوبی داشتند؛ اما به دلیل کمبود امکانات و نبود شرایط، هیچ یک از آنها نتوانستند پیشرفت زیادی داشته باشند و فوتبال آنها در یک مقطع زمانی خاص به اتمام می‌رسید.
مهاجم گلزن سابق فوتبال نی‌ریز در مورد اولین حضورش در تیمهای باشگاهی گفت: در آن زمان چون نی‌ریز هنوز زمین چمن نداشت، از زمین چمن استهبان استفاده می‌کردیم. ابتدا در قالب تیم منتخب با دیگر تیمهای استان به رقابت می‌پرداختیم و چون مسابقات به صورت رفت و برگشت برگزار می‌شد، بازیهای خانگی ما در زمین چمن استهبان انجام می‌گرفت.
وی ادامه داد: اولین تیم باشگاهی که در آن به میدان رفتم، «نبرد» بود که توسط بازیکنان محله خودمان راه‌اندازی شد. این تیم بعدها به نامهایی چون شهید آذریان، هلال‌احمر و فرمانداری تغییر نام داد. علت آن هم زیر پوشش قرار گرفتن تیم ما توسط ادارات مختلف بود.
متقیان در سن ١٨ سالگی در این تیم حضور داشت و طی دو فصل که با نام هلال‌احمر در مسابقات شرکت کرد، یک بار توانست همراه با آن به مقام قهرمانی استان برسد. متقیان در همین باره می‌گوید: اولین تیمی از نی‌ریز بودیم که توانستیم به مسابقات لیگ دسته اول فوتبال استان راه پیدا کنیم.
این بازیکن پیشکسوت فوتبال به جز نبرد، در تیمهای استقلال، آزادی و پاس نیز بازی کرده است. او بیشترین سالهای دوران فوتبالی خود را در تیم نبرد گذرانده و در دو تیم استقلال و آزادی به عنوان یار کمکی به میدان رفته است. وی برای استقلال یک و برای آزادی دو فصل در اواسط دهه ٧٠ تا اوایل دهه٨٠ بازی کرده است.
متقیان تعداد گلهایی را که در دوران فوتبال خود به ثمر رسانده به یاد ندارد و می‌گوید: بیشترین قهرمانی را با تیم نبرد دارم و طی مدت زمانی که در تیمهای استقلال و آزادی بازی کردم، صاحب مقام قهرمانی با آنها نشدم.
وی بهترین گلهای دوران فوتبالی خود را مقابل تیمهای شهرداری و آزادی به ثمر رسانده که منجر به قهرمانی تیمش شده است.
اما تلخ‌ترین خاطرات این بازیکن برمی‌گردد به مسابقات لیگ بزرگسالان که در دهه ٦٠ برگزار شد: در آخرین دیدار از مسابقات مقابل تیم نصیرآباد، به علت دو اخطاره بودن، از روی سکوها بازی هم تیمی‌هایم را تماشا کردم. تیم نصیرآباد با چند دقیقه تأخیر وارد زمین شد و ما فکر کردیم برای آن که گلهای کمتری از ما دریافت کند، با تأخیر وارد زمین شده تا نتیجه بازی ٣ بر صفر به سود ما اعلام شود. اما در عین ناباوری، بازی را با دو گل واگذار کردیم و در روزی که می‌توانستیم قهرمان مسابقات شویم، به علت نزدیک بودن فاصله امتیازی تیمها نسبت به هم، در پایان به رده چهارم جدول سقوط کردیم.
گلزن تیمهای نبرد و پاس، از محمد زردشت به عنوان بهترین مکمل خود یاد می‌کند و می‌گوید: این بازیکن بیشترین پاس گل را به من می‌داد.
وی همچنین از زنده‌یاد رضا کارسوز و احمد کبریادار به عنوان بهترین مهاجمان دوران اوج خود یاد می‌کند و بهترین مربی خود را زنده‌یاد علی فیض‌آبادی می‌داند.
متقیان تفاوت بین بازیکنان دوران خود و حال حاضر را در فیزیک بدنی و نوع تاکتیک عنوان می‌کند و معتقد است علمی که امروز باعث پیشرفت فوتبال شده در آن زمان نبود؛ اما بازیکنان امروزی از لحاظ قوای بدنی دچار افت شده‌اند.
آخرین باری که وی در قالب تیم باشگاهی و به طور رسمی به میدان رفت، سال ١٣٨٥ در سن ٤١ سالگی برای تیم پاس بود. وی در حال حاضر نیز در تیم پیشکسوتان توپ می‌زند.
مهاجم ارزنده سالهای دور فوتبال نی‌ریز در همین باره عنوان می‌کند: تا زمانی که بتوانم، به فوتبال ادامه می‌دهم. در همین سن ٥٣ سالگی چنانچه تیمی به من پیشنهاد حضور در ترکیب را بدهد، با کمال میل خواهم پذیرفت.
گلزن تیم نبرد دوری از حواشی و داشتن تغذیه مناسب را بیشترین عامل پیشرفت یک ورزشکار می‌داند و اضافه می‌کند: در فوتبال نباید دلخوش به شانس و اقبال بود. تنها تلاش است که می‌تواند باعث باز شدن درهای امید شود.
متقیان خواستار توجه بیشتر هیئت فوتبال به فوتبال پایه و آموزشگاه‌ها شد. او معتقد است: هیئت فوتبال باید بتواند از تجربیات پیشکسوتان در پویایی فوتبال استفاده کند و به جوانان فوتبالیست اهمیت بیشتری دهد تا آنها از معضلات و ناهنجاری‌های جامعه دوری کنند.
اما در بحث مربیگری، این پیشکسوت فوتبال می‌گوید: این که بازیکنان جوان در سنین پایین رو به امر مربیگری می‌آورند، رویکردی اشتباه است. یک بازیکن باید تا جایی که توان دارد و شرایط برایش محیا است، به فوتبال بپردازد.
مهاجم پیشکسوت فوتبال نی‌ریز مدرک مربیگری درجه C دارد؛ اما به علت مشغله کاری در این عرصه فعالیت نمی‌کند. اما می‌گوید چنانچه تیمی به او پیشنهاد مربیگری دهد، به عنوان دستیار می‌تواند تجربیاتش را در اختیار آنان قرار دهد.
الگوی فوتبالی احمد متقیان در ایران وحید هاشمیان و فرشاد پیوس بوده و در بین مهاجمان خارجی، به لیونل مسی آرژانتینی و رونالدوی اورجینال علاقه دارد.
