بزرگان ادبیات
آلفونس دولامارتین
متولد ۲۱ اکتبر 1790، شاعر، نویسنده و سیاستمدار فرانسوی.
در بیست سالگی به خاطر سلامتی خود به ایتالیا عزیمت نمود و در آنجا با «گرازیلا» آشنا شد؛ نام خاطرهانگیزی که در بیشتر اشعار او به چشم میخورد.
در سی سالگی، نخستین کتاب او به نام «اندیشههای شاعرانه و مذهبی» منتشر شد. شعر فلسفی و هماهنگ و موزون او به سبب تازگی و زیبایی و دلپذیزی خاصی که داشت مردم را متوجه وی ساخت.
در سال ۱۸۳۰ «هماهنگیها» را انتشار داد، اشعار این کتاب بیشتر جنبهی اندیشه داشت تا جنبهی غزلسرایی. بهترین اثر شعری لامارتین «دریاچه» است که خودش هم به آن علاقه داشت.
لامارتین حوادث عادی زندگی روزمره را به زبانی ساده و با یک دید زیبای شاعرانه به رشته تحریر درمیآورد. او به زندگی آمیخته به تقوی، مذهب کاتولیک و به پرستش طبیعت علاقه داشت.
وی در سن هفتاد و هشت سالگی، در فقر و بیچارگی جان سپرد.
- گاهی در نبود تنها یک نفر، گویی جهان به تمامی خالیست.
- اقبال به سراغ کسی میرود که به کار عقیده دارد نه اقبال.
-وجدان، صدای خداوند است.
- خداوند شایستگی زن را در قلب او قرار داده است.
- انتقاد، توانایی مردم ناتوان است.
- سبب هر کار بزرگی زن است؛ زن کتابی است که جز به مهر و محبت خوانده نمیشود.
- جنگ خونین دربرگیرندهی هیچ گونه سودی نیست، جز اینکه به تعداد گورهای سیاه رنگ میافزاید.
- زندگی، یعنی جستجوی همیشگی.
نظر شما